کد مطلب:28366 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

چرا خداوند كافران و افراد بد را آفريد تا وارد جهنم بشوند؟

گناهكاراني كه در قيامت به عذاب الهي گرفتار مي شوند، پس از مدت زماني معين عذاب آنها پايان يافته و يا از طريق شفاعت بخشيده مي شوند. اما عده اي هستند كه هيچ زمينه اي براي بخشش و پاك شدنشان وجود ندارد؛ مانند كافران و معاندين كه اين افراد به تصريح قرآن كريم هميشه در عذاب جهنم گرفتار خواهند بود و اين امر منافاتي با رحمت بي كران خداوند متعال ندارد؛ زيرا : اولا ، رحمت الهي قابل مقايسه با عواطف انساني نيست. انسان گاه بر اثر عواطف خود حكمي برخلاف حكمت و مصلحت صادر مي كند، در حالي كه رحمت خداوند عين حكمتش است و اگر عدل و حكمت اقتضاي خلود در جهنم را داشته باشد، رحمتش برخلاف آن حكم نمي كند. ثانياً، كيفر اخروي مانند عقوبت هاي دنيايي، جنبه قراردادي و اعتباري ندارد؛ بلكه تجسم عيني عمل است و انسان - كه موجودي جاودان است - اعمالش نيز جاودانگي دارد و كساني كه نفس خود را پليد و شيطاني مي پرورند در قيامت، خود عذاب خويشند و سرمايه حيات ابدي آنان همان كنش ها و خصلت هايي است كه خود كسب كرده اند. در نامه شما چند نكته قابل بررسي است. 1 - رواياتي كه مي گويد: سعادت و شقاوت انسان در رحم مادر تعيين مي شود. 2 - عواملي كه در نطفه و شكل گيري شخصيت مؤثر است. 3 - اختيار انسان. 4 - عدل الهي در رابطه با مطالب فوق. در مورد اول و دوم، صرف نظر از بررسي سندي درباره اين نوع روايات، مسلماً مفاد اين روايات، بيانگر فراهم شدن زمينه و اقتضا در رحم است؛ نه اينكه شخصيت و عمل هر كس به طور كامل در رحم، شكل بگيرد و ديگر نتواند از آن عدول نمايد. بلي مسلماً شرايط پدر و مادر حتي قبل از زمان انعقاد نطفه و در زمان انعقاد و در مراحل ديگر، كاملاً بر طفل تأثير مي گذارد؛ يعني، همان مقدار كه مثلاً اعتياد مادر بر رحم مؤثر است، افكار و اعمال او نيز داراي نقش است، بلكه بايد گفت: فرزند، بخشي از عمل پدر و مادر است و پدر و مادر قسمتي از سرنوشت فرزندند. ولي نبايد تصور كرد كه اين عوامل و زمينه ها، علت تامه براي شخصيت و عملكرد فرزند است، بلكه زمينه و شرايط است كه براي او فراهم مي باشد و فرزند با اختيار خود قادر بر برخورد مثبت و يا منفي با اقتضائات داخلي خويش است؛ يعني، ممكن است پيغمبر زاده اي با اختيار خويش سرنوشتي سياه براي خويش رقم بزند و يزيد زاده اي (معاوية بن يزيد) با اختيار خود، راه سعادت را در پيش گيرد (بند سوم). اما در مورد عدل الهي (بند چهارم) ممكن است سؤال شود كه چگونه عدالت بين اين دو دسته بر قرار مي گردد. آيا فردي كه داراي زمينه هاي مناسب است با فردي كه در نقطه مقابل آن است، يكسان مي باشد؟ در اين زمينه بايد گفت: مسلماً چنين نيست. مسؤوليت هر كس به اندازه نعمت هايي است كه خداوند در اختيار او قرار مي دهد. بنابر اين فرد، داراي شرايط مناسب، مسؤوليتي سنگين تر نسبت به شخصي كه از آن شرايط برخوردار نيست، دارد. همان گونه كه فردي كه از زمينه هاي مناسب برخوردار است و در صورت تلاش و روي آوردن به خير، اجر افزون تري خواهد داشت. خداوند خطاب به زنان پيامبر مي فرمايد: «اي زنان پيامبر! شما بسان زن هاي ديگر نيستيد. اگر معصيت كنيد عذاب و گرفتاري شما مضاعف خواهد بود». چرا زنان پيامبر، در صورت تخلّف، مجازاتي مضاعف دارند. بدان جهت كه آنان در خانه وحي قرار داشته اند و نسبت به ديگران از هدايت فزون تري برخوردار بوده اند بنابر اين اگر تخلف كنند، مسؤوليتشان نيز مضاعف خواهد بود. براي آگاهي بيشتر ر . ك : عدل الهي ، شهيد مطهري.